In die afgelope sowat vier, vyf maande sedert die reënseisoen plek-plek sy opwagting gemaak het en oor die algemeen ‘n groter afloop van water in riviere en na damme tot gevolg gehad het, het dit baie duidelik geword dat die traak-my-nie-agtige houding van ons owerhede ‘n kommerwekkende probleem is wat ‘n direkte en ernstige bedreiging vir ons natuurlike hulpbronne inhou.
Ja nee ou maat, die jaar 2019 gaan vir bitter min Suid-Afrikaners ‘n geval van maanskyn en rose wees. Behalwe dalk die feit dat blykbaar vir etlike weke soos ons pas verneem het, gaan saans se maneskyn die enigste lig in ons lewens wees buiten die kerse, vure, gaslampe, paraffien of watter plan ons mense ook al kan bedink om die “ligte aan aan te hou” (sic).
Dit is maar vir baie mense ‘n moeilike ding. Dit is maar net nie hoe ons die wêreld ken nie - hoe ons grootgeword het nie. Dit is tonele wat ‘n mens soms in Hollywood-flieks sien. Plekke soos die krot-agterbuurte van Indië, China, Brasilië, Colombië en ja, beslis ook Venezuela.
Die afgelope naweek was “finale registrasienaweek”, eintlik slegs die laaste sogenaamde “drive” by stempunte vir mense wat nie kans sien om sommer so in hul “eie” tyd na die OVK-kantore te gaan om te registreer nie. Vir mense wat dit die afgelope naweek nie na die stempunte kon maak nie, is dit nog lank nie neusie verby nie. Jy sal nog tot baie kort voor verkiesingsdag toegelaat word om by die kantore van die Onafhanklike Verkiesingskommissie te registreer.
Selfone? Ag nee wat, nie vir my nie dankie! Of dan liewers, net as dit absoluut noodsaaklik is. Ek het nie veel erg aan selfone/slimfone nie. Daardie klein, simpel ou instrumentjie wat dit reggekry het om biljoene mense dwarsoor die wêreld se lewens te regeer en dag en nag bevele/instruksies/uit te blaf waarop mense nie kan wag om te reageer nie.
